Ένας τύπος, που το όνομα του ακούγεται πολύ σαν Luke (Skywalker) και ο συνάδερφος του, του οποίου το όνομα εύκολα μπορεί να μπερδευτεί με Vader (Darth), ανακάλυψαν πως να κάνουν τα φωτόνια να ενωθούν, δημιουργώντας μόρια φωτός. Σοβαρά, ο καθηγητής του Harvard Mikhail Lukin και ο καθηγητής του ΜΙΤ Vladan Vuletic, μπορεί να είναι οι πρώτοι άνθρωποι στον γαλαξία μας, που πέρασαν τα δοκιμαστικά για τζεντάι.
Μέχρι τώρα, μόρια φωτός δεν υπήρχαν. Είναι μια νέα μορφή ύλης, την οποία, βασικά, όλοι πίστευαν ότι ήταν αδύνατο να υπάρξει. Ακόμη και ο ίδιος ο καθηγητής Lukin είναι σχεδόν βέβαιος ότι έχει δημιουργήσει κάτι που μοιάζει να βγήκε από ταινία επιστημονικής φαντασίας:
"Δεν είναι εύστοχο να το παρομοιάζουμε με τα φωτόσπαθα", πρόσθεσε ο Lukin."Όταν αυτά τα φωτόνια αλληλεπιδρούν το ένα με το άλλο, σπρώχνουν προς αντίθετες κατευθύνσεις και εκτρέπουν το ένα το άλλο. Η φυσική του τι συμβαίνει σ' αυτά τα μόρια μοιάζει με αυτό που βλέπουμε στις ταινίες".
Για να δημιουργήσουν τα μόρια "φωτόσπαθου" ή "φωτονικά μόρια", όπως τα λένε, οι Lukin και Vuletic έπρεπε να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον στο οποίο τα αβαρή φωτόνια θα άρχιζαν να συμπεριφέρονται σα να είχαν μάζα. Μόλις αυτό επιτεύχθηκε, ήταν σχετικά απλό να πείσουν τα πρωτόνια που είχαν επηρεαστεί να ενωθούν το ένα με το άλλο, δημιουργώντας μόρια.
Η διαδικασία μέσω της οποίας επετεύχθη αυτό, εξηγεί ο Lukin, μοιάζει με το να εξαναγκάσεις μια ακτίνα λέιζερ να περάσει μέσα από ένα ποτήρι νερό:
"Το φως εισέρχεται στο ποτήρι, αφήνει ένα μέρος της ενέργειας του στο μέσο από το όποιο διέρχεται και όσο είναι εκεί μέσα υπάρχει ως φως και ύλη δεμένα μαζί, αλλά όταν εξέρχεται εξακολουθεί να είναι ακόμη φως".
Αναδιατάσσοντας τις συνθήκες αυτού του είδους δράσης ο Lukin, ο Vuletic και οι συνεργάτες τους, δημιούργησαν τις κατάλληλες συνθήκες για να ενωθούν τα φωτόνια. Κατ' αρχάς, το μέσο μέσα από το οποίο έστειλαν τα φωτόνια δεν ήταν νερό. Ήταν ένα παγωμένο νέφος ατόμων ρουβιδίου. Στέλνοντας δύο ανεξάρτητα φωτόνια δια μέσω του νέφους ταυτόχρονα, οι ερευνητές παρατήρησαν με έκπληξη ότι είχαν ενωθεί κατά τη διάρκεια του περάσματος τους.
Η ανακάλυψη μιας νέας μορφής ύλης πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη, ενώ ακόμη και ο ίδιος ο Lukin δε γνωρίζει τι εφαρμογές μπορεί να έχει στο μέλλον. Προφανώς, τα φωτόσπαθα είναι μια ελπίδα, αλλά μπορεί να υπάρχει εφαρμογή και στους κβαντικούς υπολογιστές. Τουλάχιστον, τα φωτονικά μόρια ανοίγουν μια πόρτα σε ένα τελείως νέο γαλαξία μελετών, έναν που μοιάζει πολύ με αυτόν που θυμόμαστε να υπάρχει πολύ, πολύ καιρό πριν και πολύ, πολύ μακριά.
Πηγή: Dvice
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου